Primeras clases gratis

Primeras clases gratis

domingo, 17 de enero de 2010

MILLION DOLLAR HOTEL

Room 1
¿Me habrá reconocido alguien? No. Es imposible. Con el pasamontañas es imposible que nos haya podido reconocer nadie. Un momento… Las cámaras de seguridad. ¿Por las cámaras de seguridad pueden reconocernos? Si cae uno caemos todos. ¿Podrán descubrir nuestros rostros con algún programa informático de esos?... No. No, tal cosa no existe. Debo estar tranquilo. Calma. Debo calmarme y pensar que todo va a salir bien. Por el momento estoy aquí. A salvo. No me ha seguido nadie... Si me hubiera seguido alguien ya lo sabría… Ya me hubieran detenido… No. Ni siquiera el tipo de la recepción pareció sospechar nada ni hizo ningún movimiento extraño. Tengo que guardar bien las bolsas con las joyas, eso sí. Debo encontrar un sitio en esta habitación donde tenerlas escondidas durante el tiempo que permanezca aquí, sin que nadie pueda echarles el guante… Vamos a ver. Puede ser que este armario tenga algún buen sitio donde meterlas. Veamos… Pero, ¿y los disparos?… No tuve más remedio que disparar al guarda. ¿Era un guarda de seguridad o vigilante jurado? Llevaba revolver. Estoy seguro. Era un vigilante jurado. Hubiera disparado si yo no lo hubiera hecho antes… O no… ¿O solo pueden disparar en caso de defensa?… ¿Estará muerto?... No creo. Solo le di en las piernas, en los pies, y tal vez un poco en el estómago. Pero muy de refilón. La tele. Pondré la tele. Tal vez en las noticias digan algo.

Room 2
Tan de bo fóssim aquí tots dos junts... La trobo tan a faltar... Ara podríem sortir a passejar tots dos junts pel moll. Hi seriem una bona estona, passejant. O tal vegada podríem jeure al parc. Faríem una mica l’ença. Potser el ronso, fins i tot. Després faríem una volteta abans de tornar cap aquí. Una volteta pels carrers d’aquí darrera. Res d’especial. Només per descobrir que tenim aquí a tocar. Em moro de ganes de tornar a casa. Que em vingui a rebre. De ser amb ella. Sé que no l’agrada que em quedi assegut veient la tele. Procuraria complaure-la més. Estar més per ella. Sé que ho necessita. En un parell de dies tornaré a ser amb ella. Obriré la porta i s’abraonarà sobre meu. Segur que em fa caure a terra. Hi té molta traça a tirar-me. O molta força, més que no pas traça. Li acariciaré el morret i llavors ja serà tota meva. M’omplirà de llepades per tot arreu.

Room 3
Dónde he dejado la llave... Dónde coño habré dejado la llave, ¿¡eh!?... Odio cuando pasan estas cosas… Lo odio… Y ahora qué… Mierda, tengo un tacón roto… ¡Se me acaba de romper un puto tacón!… Solo me faltaba ahora esto… Tengo que salir a por una botella… Necesito un trago… ¿Qué derecho tenía a sacarme de su bar?... ¿Se cree que su bar no apesta?... Su bar apesta igual que su mierda… Dónde he dejado las llaves… ¡No tenían porqué reírse!... Y no tenía ningún derecho, ¡ninguno!, a echarme de su bar… Tengo dinero… Puedo pagar lo que bebo… ¿A caso no le he pagado lo que le debía?... Entonces, ¿por qué me ha echado de su bar como a un perro?... Y la llave… ¿Dónde está la llave?... Necesito salir a por otra botella ahora mismo…

Room 4
Haig de fer-ho... Haig de fer-ho... No puc suportar-ho més. I si la trucava?... Podria fer-li un truc. Parlar amb ella. Provar de fer-la entrar en raó. Dir-li que no puc viure sense ella. Que si no torna amb mi em mataré. Ho faré... Sí, ho faré si no torna amb mi... Això és que en té un altre. Segur que en té un altre i ara està amb ell... Rient-se tots dos de mi. Gairebé els puc sentir... Res no té sentit, doncs. Ho haig de fer... Però, ¿com?... Puc provar de penjar-me. Però on trobo una corda?... Ben mirat, per què vull una corda. Puc fer servir el cinturó. Sí, el cinturó valdrà. Però a on el lligo?... No n’hi ha cap lloc a on lligar-lo... M’hauré de llençar a les vies del tren. Això mai falla. Quan el vegi arribar, ¡pam!, m’hi tiro. Però... ¿i si provo de parlar-hi abans?...

Room 5
- Te dije que dejaba la cena preparada en la nevera. ¿Cuántas veces te dije que dejaba la cena del niño preparada en la nevera?.. ¿Cuántas, eh? Si no te lo dije cien veces no te lo dije ninguna. ¿Y por qué no me has hecho caso?... Pizza. Le has dado al niño pizza para cenar. ¿Y por qué no una cerveza ya de paso?... ¿Te parece gracioso? Es lo que me faltaba. No solo ya no me escuchas, ni me haces caso de lo que te digo, sino que además te ríes de mí… Sí. Sí. Te estás riendo de mí. Tu dirás lo que quieras, pero te estás riendo de mí. ¿Qué es lo que te parece gracioso, eh? Ah, no es para tanto. Que no es para tanto, es lo único que se te ocurre decir. Muy bien, hombre. Perfecto. Yo preocupándome que al niño no le falte de nada, dedicando tiempo y esfuerzo, y tu… Tu no me haces caso. Te ríes de mí… ¿Qué no llore? Cómo quieres que no llore si ya no me quieres…

Room 6
- Aaahhh... Aaahhh... Aaahhh... No paris Jordi. No paris...
- Ooohhh.... Ooohhh... Ooohhh.... Esther, que bé...
- Mmmm... Siiiiií. Mmmmmm. Griseldaaaa, siiiií...
- M’encanta... M’encanta... M’encantaaaa, Verónica. M’encanta...
- Més. Més. Més. Més. Gabriela, vull més...
- Ui... Ui... Ui... Uiuiuiuiui, Raquel, uiuiuiuiui...
- ¡Aaaaaargh! ¡Obriu el llum, collons! Cinc ties i dos tios en una habitació i és el tercer cop que em donen pèl cul...

Room 7
- More! More! More! More! Yeaaaahhhh!!!
- Yeah, riiiight!!!! I need more beer! Jajajaja.
- Let’s go to a pub…
- Yeah, let’s go to a pub!
- Weeee are the chaaaampions, my frieeend.
- I’m hungry, men. I like to eat something.
- Beer. Only need beer!!! Jajajaja.
- Oh, you’re crazy, Will…
- Look Will!!! He’s jumping on the bed…! He’s completely fool… Jajaja.
- It’s my bed!
- Come on. Everybody here jumping.
- Yeaaahhh!!!! To the Ken bed’s!
- Jajajaja. Oooohhhh! I’m jumping! I’m jumping! Mm, buergh. Bueeeerrrgh…
- My bed!!!!! Get out of my bed, ass holds!!!!

Room 8
“Smoke on the water” de Deep Purple intentant ser assajada, una vegada rere un altre, en una guitarra Gibson connectada a un amplificador Marshall de 50 Watts.

Room 9
- Vafanculo, figlio di putana!!! Voglio dormire!!!

Room 10
- L’assalt a mà armada a la joieria s’ha saldat, doncs, amb la mort del vigilant de seguretat. Encara no es disposa de dades oficials referents al valor de les joies sostretes, però podria estar rondant els quaranta-cinc mil Euros segons fonts extraoficials. El jutge que instrueix el cas ha guardat secret de sumari i només ha transcendit la descripció dels dos atracadors. Repetim, un home d’uns trenta anys, complexió atlètica, metre setanta-cinc d’alçada, i origen eslau. I un altre home d’uns quaranta-cinc anys, de complexió ample, metre setanta d’alçada, i origen espanyol. Presumptament haurien atracat i mort el vigilant de seguretat de la coneguda joiera Polo’s .
En un altre ordre de coses, el Manchester United s’ha proclamat aquest mateix vespre en el nou campió de la Lliga de Campions al derrotar per un ajustat u a cero a la Fiorentina . Eduard Aymerich, no ha estat possible la gesta italiana.


Room 11
Desocupada.

Room 12
- Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz Zzzzzzzz.

Room 13
Bé, doncs això ja està.... Paro Miles Davis. Tapo l’ampolla de Cardhu. Torno a posar el gel al congelador. Guardo “L’esmorzar a Tiffany’s” de Truman Capote. He de buidar l’armari. Que no se m’oblidi el xampú que he deixat a la dutxa, que sempre me l’oblido. Em conecto a Internet. Penjo el text senser al Blog. I ja podré tornar a casa. L’altre casa.

No hay comentarios:

Publicar un comentario